Ode aan een verdronken schipper

Lodewijk tuurde uit over de grijze zee
Aan de kade stond hij zo, in peis en vree

Aan den einder verscheen een scheepken klein
Lodewijk's hart sprong op gelijk een jong konijn

'Och scheepken', sprak hij, 'neemt mij mee'
'Schipper wil ik zijn, een ander leven? Nee!'

Doch hij zat amper op zijn schip
Een woeste storm brak uit - verhip!

De zeilen scheurden en zo ook de romp
Lodewijk spartelde rond en verloor zijn klomp

De onstuimige baren zwierden hem zolang in't rond
Tot hij daar in't zoute water jammerlijk zijn dood vond

'Blub' was zijn laatste woord
Voor de rest zweeg hij als vermoord.